Rožaje, opština na sjeveroistoku Crne Gore - u planinskom kraju izvorišne oblasti rijeke Ibra, predstavlja istorijsko-geografsku cjelinu između planinskih grebena koji se prostiru prema Metohiji, Limskoj i Novopazarskoj kotlini i Starom Kolašinu, po čemu se ovaj kraj razlikuje od susjednih krajeva. Prostire se na obalama Ibra, nedaleko od njegovog izvorišta, na nadmorskoj visini od 1000 metara. U okolini grada su planine Beleg, Sijenova, Ahmica, Turjak, Vlahovi, Krsača, a nad svima se uzdiže Hajla visoka 2.403 m. Vrijeme nastanka Rožaja ne može se tačno utvrditi ali je pouzdano ustanovljeno da je naselje pod imenom Rožaje u jednom turskom pisanom izvoru zabilježeno 1571. godine, dok se istoimena tvrđava pominje u turskom popisu iz 1640. godine. Međutim, po turskom istoričaru Hameru, naselje Rožaje je utemeljeno 1683. U osmanlijsko doba, naselje nastalo oko utvrđenja zove se "Trgovište" i to ime nosi sve do 1912. godine. Pod tim imenom pominju ga i čuveni turski putopisci Evlija Celebija i Mustafa hadži-Kalfa.Za nastanak imena Rožaje postoji više tumačenja. Po jednom, kojeg podržava većina tumača, grad je dobio ime po imenu starog utvrđenja "Rogaje", a francuski putopisac Ami Bue ime Rožaje izvodi iz riječi "rog" po krečnjačkim klikovima koji se nalaze ispod Ganića krša. Arheološka nalazišta svjedoče, međutim, o ljudskim naseobinama iz prastarih vremena, čak i prije nove ere. Prije dolaska Slovena, ovdje su boravili Iliri i Rimljani. U srednjem vijeku, područje Rožaja i Bihora predstavljalo je središnji dio srednjovjekovne države Raške. Dokaz za to su arheološki nalazi Grac, Gospođin vrh, Gradina, Bačevac, te tumulusi, ostaci crkava i manastira, isposničke pećine, stara groblja, u narodu poznata kao latinska i grčka. Od 1912. godine, rožajski kraj nalazi se u sastavu države Crne Gore.
Na prisustvo više kultura u različitim periodima praistorije i istorije u rožajskom kraju ukazuju mnogi toponimi, narodna predanja, a posebno mnogi kulturno-istorijski spomenici. U blizini grada , na brdu Brezovici, nalaze se dobro očuvani ali ne i dovoljno istraženi i izučeni ostaci ilirskog naselja. Brojni su i spomenici materijalne kulture iz srednjeg vijeka i turskog doba. Najznačajniji medju njima su:
-Crkva Ružica u Suhom Dolu
-Crkva Gospođin vrh na istoimenoj planini, zadužbina Jelene Anžujske, žene Uroša I Nemanjica
-Kurtagića džamija koju je 1697. godine podigao sultan Murat II
-Kučanska džamija sagrađena 1830. godine
-Ganića Kula sagrađena u prvim godinama XIX vijeka.
U rožajskoj opštini, pored osnovnih, djeluju i dvije srednje škole - Gimnazija i Mješovita srednja škola. U gradu Rožaje, koji se danas razvija kao moderno naselje, uz istovremenu brigu za očuvanje specifičnosti i tradicije. Za organizovanje kulturnog života i kulturnih manifestacija zadužen je Centar za kulturu. Centar, pored ostalog, izdaje časopis "Rožajski zbornik", organizuje promocije knjiga, likovne izložbe a posebno izložbe slika zavičajnih slikara okupljenih u udruženju "Kula". U okviru Centra za kulturu nalazi se i narodna biblioteka.Već gotovo dvije decenije Centar za kulturu svakog marta organizuje renomirani festival dječije pjesme "Zlatna pahulja".Tokom zime u gradu se održavaju kulturne, zabavne i turističke manifestacije pod zajedničkim imenom "Vrela zima u brdima".
-Crkva Ružica u Suhom Dolu
-Crkva Gospođin vrh na istoimenoj planini, zadužbina Jelene Anžujske, žene Uroša I Nemanjica
-Kurtagića džamija koju je 1697. godine podigao sultan Murat II
-Kučanska džamija sagrađena 1830. godine
-Ganića Kula sagrađena u prvim godinama XIX vijeka.
U rožajskoj opštini, pored osnovnih, djeluju i dvije srednje škole - Gimnazija i Mješovita srednja škola. U gradu Rožaje, koji se danas razvija kao moderno naselje, uz istovremenu brigu za očuvanje specifičnosti i tradicije. Za organizovanje kulturnog života i kulturnih manifestacija zadužen je Centar za kulturu. Centar, pored ostalog, izdaje časopis "Rožajski zbornik", organizuje promocije knjiga, likovne izložbe a posebno izložbe slika zavičajnih slikara okupljenih u udruženju "Kula". U okviru Centra za kulturu nalazi se i narodna biblioteka.Već gotovo dvije decenije Centar za kulturu svakog marta organizuje renomirani festival dječije pjesme "Zlatna pahulja".Tokom zime u gradu se održavaju kulturne, zabavne i turističke manifestacije pod zajedničkim imenom "Vrela zima u brdima".
Ganića kula, sagrađena je 1797. godine na krajnjem sjeveroistoku Rožaja u podnožju Ganića krša, sa lijeve strane rijeke Ibra. Kula je sagrađena kao utvrđenje za odbranu od Karađorđevih ustanika i prvobitna namjena joj je bila da bude vojno utvrđenje dok je kasnije služila za 
stanovanje porodice Ganića, islamiziranih Kuča koji su 130 godina davali činovnike osmanlijskoj upravi u Rožajama. Kula je sagrađena od kamena i drvenog materijala spoljašnjih dimenzija 8 x 8 m. Debljina temelja kule iznosi 1,2 m. Dio kule sagrađen od kamena sastojao se od podruma, prizemlja i sprata. Drveni drugi sprat – čardak, nešto je širi od kamenih zidova, što joj daje posebnu ljepotu, u prvo vrijeme je služio za spavanje ratnika. Kasnije su oba sprata služila za stanovanje. Tokom vremena kula je izgubila svoj značaj, a znatna oštećenja je doživjela od zemljotresa iz 1979. godine, da bi 2005. godine počela njena obnova u prvobitnom obliku.
Kučanska džamija,
podignuta je 1779. godine. Njen autentični oblik i pored revitalizacije je sačuvan do današnjih dana. Po svojoj arhitekturi i graditeljstvu odslikava sredinu u kojoj se nalazi. Dobila je ime po Kučanskoj mahali u kojoj je locirana.
Kuća Pepića, kao tipični predstavnik starih porodičnih kuća jeste i kuća Džemka Ganića, koju je otkupio i revitalizovao Pepić Hilmo sa suprugom Evom Helverich-Pepić, inače kustosom muzeja u Lihtenštajnu. Bračni par Pepić je dao značajan doprinos očuvanju kulturne baštine rožajskog kraja. Ova kuća je podignuta polovinom 19. vijeka, uređena je u orijentalnom stilu iz turskog vremena sa težnjom da sačuva specifičan tip rožajske kuće. Kuća Pepića posjeduje izuzetno vrijedne eksponate iz osmanlijskog vremena. Posebno se ističe zbirka narodnih rukotvorina ovoga kraja, od kojih su po ljepoti i vrijednosti poznate mahrame i ćilimi.
Spomenik palim borcima Narodno-oslobodilačkog rata u Rožajama je podignut 1974. godine u parku pored hotela “Rožaje” a povodom tridesetogodišnjice oslobođenja Rožaja prema projektu arhitekte Sefćeta Pećanina i slikara Hilmije Ćatovića.
stanovanje porodice Ganića, islamiziranih Kuča koji su 130 godina davali činovnike osmanlijskoj upravi u Rožajama. Kula je sagrađena od kamena i drvenog materijala spoljašnjih dimenzija 8 x 8 m. Debljina temelja kule iznosi 1,2 m. Dio kule sagrađen od kamena sastojao se od podruma, prizemlja i sprata. Drveni drugi sprat – čardak, nešto je širi od kamenih zidova, što joj daje posebnu ljepotu, u prvo vrijeme je služio za spavanje ratnika. Kasnije su oba sprata služila za stanovanje. Tokom vremena kula je izgubila svoj značaj, a znatna oštećenja je doživjela od zemljotresa iz 1979. godine, da bi 2005. godine počela njena obnova u prvobitnom obliku.Kučanska džamija,
podignuta je 1779. godine. Njen autentični oblik i pored revitalizacije je sačuvan do današnjih dana. Po svojoj arhitekturi i graditeljstvu odslikava sredinu u kojoj se nalazi. Dobila je ime po Kučanskoj mahali u kojoj je locirana.Kuća Pepića, kao tipični predstavnik starih porodičnih kuća jeste i kuća Džemka Ganića, koju je otkupio i revitalizovao Pepić Hilmo sa suprugom Evom Helverich-Pepić, inače kustosom muzeja u Lihtenštajnu. Bračni par Pepić je dao značajan doprinos očuvanju kulturne baštine rožajskog kraja. Ova kuća je podignuta polovinom 19. vijeka, uređena je u orijentalnom stilu iz turskog vremena sa težnjom da sačuva specifičan tip rožajske kuće. Kuća Pepića posjeduje izuzetno vrijedne eksponate iz osmanlijskog vremena. Posebno se ističe zbirka narodnih rukotvorina ovoga kraja, od kojih su po ljepoti i vrijednosti poznate mahrame i ćilimi.
Spomenik palim borcima Narodno-oslobodilačkog rata u Rožajama je podignut 1974. godine u parku pored hotela “Rožaje” a povodom tridesetogodišnjice oslobođenja Rožaja prema projektu arhitekte Sefćeta Pećanina i slikara Hilmije Ćatovića.
Rožaje je imalo sve odlike orijentalne kasabe: džamije, minareta, turbeta, han, kule, čardake i sokake. Varoš se razvijala oko dva jezgra, starijeg u Gornjoj čaršiji oko tvrđave koja je srušena i više ne postoji, i mlađeg oko Ganića kule. Na čaršiju su se nastavljale mahale, podijeljene po plemenima: Kučanska, Kurtagića, Kovačka…U pravcima mahala su se pružali kaldrmisani sokaci. U mahalama su kuće bile razbacane po prostranim avlijama. Kuće su uglavnom bile na dva sprata, prvi sprat od kamena ili drvenih greda, a gornji od čatme. Sve su kuće bile pokrivene drvenim daskama-šindrom. Da se očuvala arhitektura koju je Rožaje nekada imalo, bila bi prava turistička atrakcija. Na žalost veoma mali broj kuća je očuvan i izvršena je restauracija ne baš u stilu i izgledu koji je nekada bio, dok je veći dio prepušten zubu vremena, i pred našim očima nestaju objekti od izuzetne ljepote i kulturno-historijske vrijednosti, a koji bi njihovim očuvanjem upotpunilo turističku ponudu Rožaja.
